Thari aan het woord....
"Orthopedagogisch werken met dieren, een werk
voor specialisten"
Waarom ben ik begonnen aan een thesisprogramma?
Al
van kindsbeen af ben ik gefascineerd door alles wat met dieren te maken
heeft. Voor mij lijkt het dan ook logisch dat dieren een meerwaarde
kunnen zijn tijdens het orthopedagogisch werken. Maar toen ik met mijn MSc.
thesis van start wou gaan zat ik met de vraag "Hoe kan ik dieren
concreet inzetten in de orthopedagogiek?"
In mijn zoektocht naar het antwoord op deze vraag ben ik bij het
Thesisprogramma terecht gekomen. Voor mij is het nl. belangrijk om te
zien hoe een dier
een meerwaarde kan zijn tijdens een leerproces en in de aanloop op mijn
MSc. Orthopedagogiek vind ik het heel belangrijk dat ik daar een
gefundeerd antwoord op krijg, dus ben ik niet zo maar gaan werken in
een
setting waar men bijvoorbeeld kinderen met een beperking en dieren
samenplaatst, maar heb ik ervoor gekozen om een thesisprogramma te
combineren met mijn laatste jaar Orthopedagogiek (UGent). het
thesisprogramma was hierbij een hele ondersteuning zowel in het kader
van de wetenschappelijke studie die ik zelf uitvoerde als in het
algemene kader van mijn
thesis.
Hoe ervaar ik de kracht van dieren in mijn werkveld?
Tijdens mijn studie stootte ik vaak op mythes over "Interventies met
Assistentie van Dieren", waarvan ik er vandaag 2 zou willen delen met
jullie.
Een eerste mythe is dat het
orthopedagogisch en therapeutische veld idem is. Dat is uiteraard niet,
want dat zijn om te starten 2 verschillende opleidingen. Beide vertonen
inderdaad wel raakvlakken, maar hebben toch een verschillende
invalshoek en verschillende methodieken. Orthopedagogen bekijken
volgens W. Ter Horst problematische opvoedingssituaties en trachten
hier opnieuw beweging in te brengen en J. van der Ploeg stelt dat
orthopedagogische interventies verschillen van therapeutische
methodieken. Het is dus duidelijk dat "Leren met Assistentie van
Dieren" (LAD) niet verkeerdelijk "Therapie met Assistentie van Dieren"
(TAD) genoemd mag worden. LAD op zich is namelijk even waardevol als TAD. LAD is zelfs een ruimer werkveld dan TAD. Zo heeft niet iedereen therapie nodig maar iedereen kan wel baat hebben bij ondersteuning tijdens een groeiproces.
Een tweede mythe
die ik kort
zou willen bespreken is dat veel mensen geloven dat iedereen een LAD
programma kan opstellen dat men dus geen diploma of vooropleiding nodig
heeft om iemand te coachen of te begeleiden tijdens een leerproces.
Volgens mijn visie en dit is eigenlijk de visie die ik tijdens mijn
opleiding "Orthopedagogiek" aan de Universiteit Gent (UGent)
meegekregen
heb o.a. door orthopedagogen zoals Prof. Dr. E. Broekaert is het de
eerste stap in het opstarten van eender welke behandeling --en zo ook
binnen de traditionele orthopedagogiek-- dat men start van een grondige
beeldvorming en
diagnosestelling van iedere individuele cliënt. Zo kunnen de noden van
de cliënt in kaart gebracht worden en specifieke doelen beschreven
worden. Heeft een cliënt een leerdoel dan kan er een orthopedagogische
methodiek vertaald worden naar een LAD programma, meer specifiek het
orthopedagogisch begeleiden met assistentie van dieren. Heeft de cliënt
eerder nood aan een therapeutische interventie dan dient er een
therapeutisch proces opgestart te worden al dan niet met assistentie
van dieren.
Heel belangrijk is dus dat je net zoals in het huidige zorglandschap je ook binnen IAD multidisciplinair blijft werken!
Terugkeren naar ervaringen van andere studenten? Klik hier
|
|
|
Over BIAAT
|
|
|
Opleidingen
|
|
|
Virtueel kenniscentrum
|
|
|
Dienstverlening
|
|
|
Methodicotheek
|
|
|
Onderzoekscentrum
|
|
|
Partners
|
|
|
Practici
|
|
|
|
